شهدای هسته ای ایران

شهید والامقام دکتر داریوش رضایی نژاد با وجود نبوغ ذاتی در امور کارگاهی و آزمایشگاهی که از ویژگی های تمامی نوابغ و مخترعان است در تحصیل و پذیرش و اجرای آکادمیک نیز بسیار منظم و کوشا بود. ایشان ضمن فراگیری و کسب تجربه در رشته خود، در زمینه استفاده از رایانه و علوم کامپیوتری بسیار توانا بود. با داشتن چنین توانایی هایی، داریوش بزرگ توانست در مدت هفت ترم وبا رتبه اول و به عنوان دانشجوی برتر دانشگاه، از دانشگاه خود فارغ التحصیل شود.
شهید دکتر داریوش رضایی نژاد به محض فارغ التحصیلی به عنوان پژوهشگر در مراکز مهم تحقیقاتی و علمی کشور مشغول به کار شد. در عرصه ای که فعالیت داشت توانایی فراوانی داشت و نبوغ وتلاش خود را در مسیر خدمت به وطن خویش قرارداد. در همان نخستین سال شروع به کار، در آزمون کارشناسی ارشد سال 1378 در رشته مهندسی برق، گرایش قدرت، در دانشگاه دولتی ارومیه پذیرفته و مشغول به ادامه تحصیل در دوره کارشناسی ارشد شد.

شهید رضایی نژاد با قبولی در تمام مراحل آزمون دکترا سال 1390 در دانشگاه خواجه نصرالدین طوسی پذیرفته شد، اما با تأسف بسیار فرصت به پایان رساندن این مقطع تحصیلی را نداشت و در تاریخ 1390/5/1 توسط سرویس جاسوسی اسرائیل «موساد» که نتوانتستند این دانشمند هسته ای پر توان و وطن دوست را تحمل کنند، به شهادت رسید و در جوار بهترین های عالم بشریت در نزد خداوند جای گرفت.

نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرایی و همکاری با سازمان انرژی هسته‌ای از بهمن‌ماه 83 تا زمان شهادت

عضو انجمن هسته‌ای ایران از بهمن ماه 1383 تا بهمن‌ماه 1385

مدیر گروه کاربرد پرتو‌ها از مهرماه 1384 تا زمان شهادت

عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه از مردادماه 85 تا مهرماه سال 86

عضو شورای فناوری دانشگاه از آذرماه 1381 تا مهرماه 1386

عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیئت ممیزه از بهمن‌ماه 1386 تا زمان شهادت

مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی از خردادماه 1383 تا زمان شهادت

یک خانم میانسال نیز درباره ماجرا گفت: بلافاصله بعد از شنیدن صدای چند شلیک، به کوچه آمدم و پیکر غرق به خون او را دیدم که در آغوش همسرش بود و همسرش نیز که در این حادثه آسیب دیده بود، جیغ می کشید و فریاد می زد: تو را خدا کمک کنید!  صحنه رقت انگیز دیگر نیز گریه های دختر خردسال این دانشمند هسته ای بود که شوکه شده بود و مدام گریه می کرد که فوراً او را بغل کردم و به خانه بردم و به او آب دادم و بلافاصله با اورژانس تماس گرفتم. پوکه های باقی مانده در محل نشان می دهد که در این ترور حداقل 5 گلوله شلیک شده که یک گلوله به گردن این دانشمند و گلوله دیگر به دست وی اصابت کرده است. همچنین یک گلوله نیز به در خانه همسایه روبرویی اصابت کرده است. 

وی با اشاره به خاطره‌ای از شهید گفت: برای مراسمی باید یکسری عکس و نوشته جمع می‌کردم که این کار خود خاطراتی را برایم زنده می‌کند؛ داریوش قراربود دو هفته بعد از شهادتش از پایان نامه دفاع کند و به من هم گفته بود می‌خواهم سورپرایزت کنم من هم یاد گرفته بودم به داریوش اصرار نکنم. بعد از شهادتش این حسرت برایم ماند که به من نگفت آن چیزی که می‌خواست بگوید.

پیرانی ادامه داد: پایان‌نامه در هارد کامپیوتر داریوش بود که بعد از شهادتش تغییر کرد اما فلش به لب‌ تاپ او بود، وقتی در آن جستجو کردم مقاله‌اش را پیدا کردم که آن را به من و دخترش آرمیتا هدیه کرده بود.

وی گفت: علاوه بر این در همین عکس‌ها و نوشته‌ها شعری از دوستی قدیمی پیدا کردم که انگار از زبان من برای شهادت داریوش سروده شده بود:

       دستی که نان و نور بمن داد می‌رود 

   منبع : http://boshehr.basijelmi.ir